مقایسه تاریخچه کاربردهای تصفیه آب
توضیحات:
-
به نام خد
تصفيه آب و تبديل آب غيرقابل‌مصرف به آب شرب از گذشته‌هاي دور يکي ازدغدغه‌هاي اصلي انسان بوده است دغدغه‌اي که به تدريج موجب پديدآمدن روش‌هايي براي تصفيهآب و جدا کردن ناخالصيهاي آن شد. يکي از اين روشها که قديمي‌ترين روش در اين رابطه است، استفاده از تبخير و تقطير مجدد آباست. اين روش که در واقع، يکي ازمطلوب‌ترين و مطمئن‌ترين روش‌هایخالص‌سازي آب به حساب مي‌آيد، مي‌تواند تمام املاح موجود در آب، اعم ازاملاح محلول يا غيرمحلول، را از آن جدا کند.
دکتر انوشيروان محسني‌بندپي، عضو کميسيون بهداشت مجلس، در اين مورد مي‌گويد: «تبخير و تقطير آب يکي از روش‌هاي موثر و در عين حال، پرهزينه براي تصفيه آب است. با اين روش، تمام ناخالصيهاي آب از آن جدا مي‌شود.»
او مي‌افزايد: «اگرچه با تصفيه آب به اين روش مي‌توان آب خالص به دست آورد
ولي اين روش به جز در موارد معدود آزمايشگاهي، کاربرد ديگري ندارد. زيرا درآب علاوه بر املاح و ناخالصيهاي مضر، ترکيبات بي‌خطري وجود دارد که براي سلامت انسان زيان ندارند و نيازي به جداسازي آنها از آب نيست.»روش تعويض يوني
يکي ديگر از روش‌هاي موجود براي تصفيه آب، استفاده از شيوه تعويض يوني است.اين روش، راه بسيار کارآمدي براي حذف املاح و ناخالصيهاي موجود در آباست. در اين روش از رزين‌هاي تعويض يوني استفاده مي‌شود. اين رزين‌ها، حاوي
هيدروژن فعال هستند که مي‌توانند نمک‌هاي محلول در آب را با تعويض يون‌هاي مربوطه به اسيد تبديل کنند. در اين روش، رزين‌ها در داخل ستون‌هاي مخصوصياز جنس استيل روي لايه‌هاي سيليس مشبک ريخته مي‌شوند و آب خام (تصفيه
نشده) با ورود به اين ستون‌ها از سمت بالا، نمک‌هاي محلول در خود را از دستمي‌دهند و به صورت تصفيه‌شده از قسمت پايين ستون خارج مي‌شوند.
دکتر احمدرضا يزدان‌بخش، عضو هيات علمي دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکيشهيد بهشتي، در اين رابطه مي‌گويد: «روش‌هاي مختلفي براي تصفيه آب دردستگاه‌هاي تصفيه آب خانگي وجود دارد. يکي از روش‌هايي که در اين دستگاه‌هامورد استفاده قرار مي‌گيرد، روش تعويض يوني است که بازده نسبتا بالاييدارد اما اين روش مستلزم تامين هزينههاي مربوط به تعويض رزين‌هاست. اگرچهدر حال حاضر تکنولوژي تعويض يون براي تصفيه آب در کشور ما وجود دارد ولياين رزين‌ها قيمت نسبتا بالايي دارند و استفاده از اين روش براي تامين آب شرب، راه معقولي و به صرفه‌‌اي به نظر نمي‌رسد.» دکتر انوشيروان محسني‌بندپي نيز در اين خصوص مي‌گويد: «استفاده از اين روشها زماني مطلوباست که رزين‌ها سالم باشند. در استفاده از روش تعويض يون، اين رزين‌هابايد به طور منظم تعويض شوند و اين کار از لحاظ هزينه مقرون به صرفه نخواهدبود. شايد بتوان از روش تعويض يون در مقياس‌هاي بزرگ‌تري استفاده کرد ولي
استفاده از آن در دستگاه‌هاي خانگي معقول به نظر نمي‌رسد.»روش ديگري که در مورد دستگاه‌هاي تصفيه آب از آن استفاده مي‌شود، روش اسمزمعکوس است. در اين روش نيز که در فضاي نفوذپذيري غشاهاي نيمه تراوا طراحيشده است، آب خام با عبور از غشاهاي با قدرت نفوذپذيري خاص، املاح و نمک‌هايمحلول خود را از دست مي‌دهد و به آب شيرين قابل شرب تبديل مي‌شود. در اينروش، آب با فشار معين از يک قسمت غشا وارد مي‌شود و با از دست دادن املاحاز سوي ديگر، غشاهاي نيمه‌تراوا خارج مي‌شود. اگرچه اين روش در مقايسه باروش تعويض يوني با صرفه اقتصادي بيشتري همراه است اما باز هم هزينههاي مربوط به آن بالاست.دکتر يزدان‌بخش در اين خصوص مي‌گويد: «اگر قرار باشد املاح و ناخالصي‌هايمربوط به آب شرب حذف شود، بايد نگاه به سمت روش‌هايي باصرفه اقتصادي بيشترباشد. کشورهايي که در اين زمينه فعاليت مي‌کنند، با اتکا بر همين اصل ازروش‌هايي مثل تصفيه‌هاي بيولوژيکي، دنيتريفيکاسيون و ديگر روشها بهره
مي‌گيرند. متاسفانه در کشور ما دستگاه‌هاي تصفيه آب خانگي، هزينههاي بالايي را براي صاحبان آن به همراه دارد و اگر رقم‌هاي پرداختي در اين موردرا در کنار يکديگر قرار دهيم، خواهيم ديد که حتي توزيع آب تصفيه‌شده وبسته‌‌بندي بين مردم، هزينه کمتري نسبت به بکارگيري روش‌هاي تصفيه خانگي به
همراه خواهد داشت.»